top of page
Scherm­afbeelding 2023-12-29 om 15.27.04.png

Het karakter van

de Brits Korthaar

De Brits korthaar wordt wel liefhebbend "Teddybeer" genoemd door zijn aanbidders. Anders als dat dit koosnaampje doet vermoeden is de Brits Korthaar niet alleen een kat om te knuffelen. De Brits Korthaar is een ongecompliceerd, vriendelijk ras met een evenwichtig en aanhankelijk karakter. Hij past zich makkelijk aan, leert snel, bezit een robuust lichaam en vereist weinig vacht-onderhoud. Het is geen wonder dat dit ras een van de populairste rassen is!

De Brits korthaar is een zeer sterk ras. Hij kan zich zeer snel aanpassen aan nieuwe situaties zonder zijn interesse in uiteenlopende zaken op te geven. De Brit houdt van kinderen en geniet ervan dicht bij de mensen te zijn zonder zich op te dringen, doch is hij net zo toegewijd als een hond. Deze kat is een rustige huisvriend. Dit ras is nooit humeurig en kan de humor van bepaalde zaken wel inzien. Beide sexen kunnen over het algemeen goed samen met honden en andere huisdieren als ze op de goede wijze met elkaar zijn geïntroduceerd.

Een Brit houdt erg van spelen en kan uren zoet zijn met een muisje, balletje of propje papier. Een Brit heeft beweging nodig om goed in conditie te blijven en een krabpaal is een pré. Een Brit blijft tot op hoge leeftijd speels. De Britten hebben de gewoonte nieuwe bezoekers uitgebreid te inspecteren en terwijl ze dit doen geven ze vaak wat knuffels weg. Nadat deze behoefte bevredigd is loopt de kat koninklijk weg en gaat rustig de bezoeker zitten bekijken van een respectvolle afstand. 

De Brits korthaar staat bekend om zijn intelligentie en grote leercapaciteit. Ze hebben een uitstekend geheugen. Als ze eenmaal geleerd hebben hoe ze een deur moeten openen, dan zullen ze dit niet meer vergeten.

Als dit ras eenmaal gewend is aan een dagelijkse routine dan zullen ze erop staan dat je je houdt aan deze routine. Over het algemeen zijn volwassen Britten moedig en niet snel bang. In panieksituaties blijft de Brit vaak verbazend rustig. 

Kortom, de Brits korthaar is een perfecte familiekat!

Gezondheid

Hypertrofische CardioMyopathie, afgekort HCM, is een hartaandoening die wordt gekenmerkt door verdikking van de hartspierwand van de pompkamer, meestal de linker pompkamer. Omgezet in eenvoudige woorden: hypertrofisch = dikker worden,  cardio = hart, myo = spier en pathie = ziekte.

HCM

Echografische screening van het hart wordt bij ons gedaan door Barbara Vandevelde of Ingrid Putcuyps. Barbara is Europees Specialist in Veterinaire Medische Beeldvorming (Dipl ECVDI) en mag officiële screenings uitvoeren voor PawPeds en andere instanties.

Erfelijkheid en waarom screenen?

HCM heeft een erfelijke basis, maar de overerfbaarheid is erg complex. Er zijn immers veel genmutaties op verschíllende genen, die verantwoordelijk kunnen zijn. HCM is geen aangeboren ziekte. Katten worden met een gezond hart geboren, maar kunnen wel een aantal genen of beter gezegd genmutaties (kleine afwijkingen in de DNA-code) dragen die HCM kunnen veroorzaken op latere leeftijd. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat veel van deze genen niet volledig ‘penetrant’ zijn. Dat wil zeggen, ze zitten er wel, maar ze zijn niet of nóg niet actief. De katten zijn dan ‘drager’ van deze genmutaties terwijl ze toch de ziekte niet of nóg niet hebben (genotype aanwezig, fenotype afwezig).

Waarom genmutaties dan toch plots actief worden (“genexpressie”), is afhankelijk van omgevingsfactoren en misschien ook van andere genen (dus de combinatie van genen of genmutaties). Het is dus best mogelijk dat een kat in zijn jonge jaren negatief test, maar dat de foute genen pas op latere leeftijd actief worden waardoor de kat echografisch dan wel positief test. Een éénmalige echografische test op 1 jaar is dus niet afdoende.

Door de hoeveelheid van genen en genmutaties en de complexe invloed op elkaar is een genetische test als screening methode niet betrouwbaar. Echografische screening van het hart is voorlopig de enige methode om het voorkomen van HCM in de kattenpopulatie te verminderen. Net als bij heupdysplasie bij de hond, sporen we hiermee alleen de katten op die fenotypisch positief zijn (= aanwijzingen op echo die kunnen wijzen op HCM)  en dus niet de dragers (fenotype afwezig, genotype aanwezig). Hierdoor is het dus mogelijk dat 2 ouders die op een bepaald moment nog negatief testen toch een kitten voortbrengen dat de ziekte ontwikkelt. Ook kunnen ouders die in het heden nog negatief testen, in de toekomst toch positief worden. Dit maakt echografische screening niet zaligmakend en soms erg frustrerend voor fokkers. Toch moeten we fokkers blijven motiveren om hun fokdieren regelmatig echografisch te screenen zodat de genmutaties zich zo weinig mogelijk verspreiden en het niet catastrofaal wordt. Daarnaast is het raadzaam de ‘lijnen’ in het oog te houden en heel open te communiceren via allerlei kanalen wanneer er een fokdier of nakomeling HCM blijkt te hebben. Deze openheid maakt het gemakkelijker voor fokkers uit te pluizen langs welke kant er iets fout is wanneer men de pech heeft met HCM geconfronteerd te worden. Zo kan nagegaan worden met welke lijnen beter niet verder gefokt wordt.

Bron: Heelix

Cattery Rinacci

BE0588921246

bottom of page